Szkolenie skierowane jest do lekarzy anestezjologów, medycyny ratunkowej, chorób wewnętrznych, chirurgów i lekarzy innych specjalności leczących pacjentów w ostrych stanach zagrożenia życia. Szkolenie daje teoretyczne podstawy oraz umiejętność praktycznego użycia aparatu ultrasonograficznego jako narzędzia szybkiej diagnostyki przyczyny wstrząsu, identyfikacji odwracalnych przyczyn NZK, różnicowania niewydolności oddechowej, rozpoznania odmy opłucnej, diagnostyki pacjenta urazowego przy pomocy protokołów ultrasonograficznej oceny point-of-care: BLUE, FAST/eFAST, FEER/FEEL, FATE, RUSH, FALLS. Część praktyczna szkolenia prowadzona jest na ochotnikach w niewielkich grupach (4-5 osobowych) . Każdą z grup opiekuje się doświadczony trener.

Cel kształcenia:

Celem szkolenia nabycie praktycznych umiejętności obsługi aparatu, prawidłowych przyłożeń głowicy do pacjenta, obrazowania i interpretacji wyników, a także kompetencji w zakresie podjęcia adekwatnych decyzji terapeutycznych na podstawie uzyskanego wyniku USG.

Uczestnik po szkoleniu nabędzie wiedzę z zakresu:

• rozpoznania najważniejszych zmian patologicznych w poszczególnych scenariuszach klinicznych,
• prawidłowego obrazu USG serca, płuc, jamy brzusznej;
• zidentyfikowania ultrasonograficznych wzorców patologii typowych dla poszczególnych protokołów diagnostycznych, w szczególności:
  • zbiorników wolnego płynu w jamie otrzewnowej i opłucnowej,
  • ultrasonograficznego obrazu zapalenia płuc/obrzęku płuc,
  • wykluczenia/rozpoznania odmy opłucnowej,
  • cech ostrego serca płucnego/cech ostrej niewydolności lewokomorowej,
  • hipowolemicznego obrazu żyły głównej dolnej i serca,
  • cech zakrzepicy w dużych naczyniach żylnych,
• sposobu przeprowadzenia badania ultrasonograficznego zgodnie z odpowiednimi protokołami oceny ultrasonograficznej.

Uczestnik nabędzie umiejętności praktyczne umożliwiające:

• obsługę aparatu USG i wykorzystanie ultradźwięków w diagnostyce pacjenta w ostrym stanie zagrożenia życia,
• optymalizację obrazu USG, dobór sond oraz dokonania odpowiedniego nastawienia aparatu dla poszczególnych protokołów badania,
• prawidłowe przyłożenia głowicy do pacjenta.

Uczestnik nabędzie kompetencje społeczne poprzez:

• wzbogacenie własnych doświadczeń w diagnozowaniu i leczeniu pacjentów,
• poszerzenie możliwości współpracy i konsultacji z lekarzami innych specjalności oraz działania zespołowego,
• budowanie relacji z pacjentem, które doprowadzą do poprawy komunikacji pomiędzy pacjentem i lekarzem.